Pamięć

1

Pamięć

prof. dr hab. Joanna Błaszczak
(1971-2021)

Prof. Błaszczak była profesorem nauk humanistycznych, kierowniczką Pracowni Badań Eksperymentalnych nad Językiem, założycielką i koordynatorką studiów Empirical and Theoretical Linguistics (ETHEL) oraz wieloletnią pracowniczką Instytutu Filologii Angielskiej.

Prof. Błaszczak ukończyła studia językoznawcze i ekonomiczne na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie. Swoją karierę naukową kontynuowała na tej samej uczelni, gdzie ukończyła studia doktoranckie z wyróżnieniem i uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w 2000 r. Stopień doktora habilitowanego otrzymała w 2008 r. na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Poczdamskiego. W latach 1999-2008 pracowała na Uniwersytecie Poczdamskim, najpierw jako pracownik naukowy w różnych projektach, później jako adiunkt w Instytucie Językoznawstwa Ogólnego Uniwersytetu Poczdamskiego. W 2008 r. zatrudniona była w Zentrum für Allgemeine Sprachwissenschaft w Berlinie w projekcie „Sprachen an Deutschlands Schulen”. Dnia 1 października 2008 r. została mianowana profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Wrocławskiego. Od tego czasu pracowała na Wydziale Filologicznym, w Instytucie Filologii Angielskiej. W 2008 r. objęła kierownictwo Pracowni Językoznawstwa Ogólnego i Porównawczego, która w 2015 r. została przekształcona w Pracownię Badań Eksperymentalnych nad Językiem. Ponadto prof. Błaszczak była kierownikiem wydawnictwa Center for General and Comparative Linguistics, a od 2015 r. koordynatorem programu studiów magisterskich w języku angielskim opartego na wzorcach zachodnich “Empirical and Theoretical Linguistics” (ETHEL).

Począwszy od 2010 r., prof. Błaszczak zdobywała różne granty w konkursach krajowych i zagranicznych (trzy granty FNP, grant OPUS/NCN, dwa granty DAAD na projekty polsko-niemieckie i grant z Polsko-Niemieckiej Fundacji na rzecz Nauki na realizacje wspólnego projektu z Leibniz-ZAS Berlin). W ramach zdobytych grantów zorganizowała nowoczesną pracownię naukową i dwa laboratoria psycholingwistyczne. Za działalność organizacyjną i naukową otrzymała m.in. czterokrotnie Nagrodę Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego, Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w 2015 r., jak również Polską Nagrodę Inteligentnego Rozwoju 2019 w kategorii „Naukowiec przyszłości”. Prof. Błaszczak była opiekunem ponad 30 prac magisterskich, wypromowała także czterech doktorów na Uniwersytecie Wrocławskim.

Dnia 11 lutego 2021 r., na pięć miesięcy przed śmiercią, prof. Błaszczak uzyskała tytuł profesora nauk humanistycznych.

prof. dr hab. Jan Cygan
(1927-2021)

Prof. Jan Cygan był wybitnym językoznawcą i specjalistą w zakresie historii języka angielskiego oraz wieloletnim dyrektorem Instytutu Filologii Angielskiej.

Prof. Cygan urodził się we Lwowie w 1927 r. W 1950 r. uzyskał stopień magistra filologii angielskiej na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1950-1965 pracował jako lektor języka angielskiego na Politechnice Wrocławskiej. Pełnił w tym okresie również funkcję dyrektora Instytutu Języków Obcych PWr. W latach 1958-1959 odbył studia w zakresie językoznawstwa stosowanego jako stypendysta British Council na Uniwersytecie Edynburskim. W 1965 r. obronił pracę doktorską i został zatrudniony na Uniwersytecie Wrocławskim – najpierw jako adiunkt (1965-1968), a następnie jako docent (1968-1977), profesor nadzwyczajny (1977-1991) i profesor zwyczajny (1991-1998). W 1971 r. prof. Cygan uzyskał habilitację na podstawie rozprawy Aspects of English Syllable Structure. W latach 70. i 80. profesor odbył staże naukowe m.in. na Uniwersytecie Jagiellońskim, w Centrum Językoznawstwa Stosowanego w Arlington, w University College London, na Uniwersytecie w Austin oraz na nowojorskim Uniwersytecie Columbia. Do jego najważniejszych publikacji książkowych, oprócz wspomnianej monografii habilitacyjnej, należą następujące pozycje: Interrogation in English (1973), Strukturalne podstawy gramatyki angielskiej (1976) oraz Język angielski na tle porównawczym: komentarz historyczny do wybranych zagadnień fonologii i morfologii (1990).

Prof. Cygan był także twórcą i kierownikiem Katedry Filologii Angielskiej na Uniwersytecie Wrocławskim w latach 1969-1975, a od 1975 r. dyrektorem nowo ustanowionego Instytutu Filologii Angielskiej, którym kierował (z przerwą w latach 1987-1991) do 1996 r. Profesor był także redaktorem naczelnym czasopisma naukowego „Anglica Wratislaviensia” w latach 1971-1998. Po przejściu na emeryturę, w 2002 r., prof. Cygan stworzył rys historyczny naszego Instytutu pt. Z dziejów wrocławskiej anglistyki. W 2015 r. Rektor Uniwersytetu Wrocławskiego przyznał prof. Cyganowi Złoty Medal Uniwersytetu Wrocławskiego za wybitne zasługi dla rozwoju Uczelni.

dr Andrzej Głazek

(1963-2019)

Był naukowcem, nauczycielem akademickim, tłumaczem tekstów prawniczych i ekonomicznych i tłumaczem przysięgłym. Studia magisterskie ukończył na Uniwersytecie Wrocławskim w 1987 r. Przez rok studiował i prowadził badania na Uniwersytecie Oksfordzkim. Pracę doktorską na temat semantycznej interpretacji połączeń przydawek z rzeczownikami, napisaną pod kierunkiem prof. Michała Posta, obronił na Uniwersytecie Wrocławskim w 1992 r. W latach 1986-1994 pracował jako asystent a następnie adiunkt w Instytucie Filologii Angielskiej UWr, gdzie został zapamiętany jako doskonały nauczyciel i lubiany kolega. Był współzałożycielem jednego z pierwszych biur tłumaczeń we Wrocławiu, „Pro Verbo”, którym kierował nieprzerwanie przez 27 lat. W epoce przemian gospodarczych wspierał swoimi tłumaczeniami transformację wielu wrocławskich przedsiębiorstw państwowych, powstawanie nowych firm i początki międzynarodowego handlu. Współpracę z Instytutem kontynuował w ramach Podyplomowego Studium Przekładu, kształcąc słuchaczy w zakresie wykorzystywania programów komputerowych i Internetu w pracy tłumacza. Prowadził również zajęcia z językoznawstwa i praktycznej nauki języka angielskiego w Wyższej Szkole Menedżerskiej w Legnicy, Wyższej Szkole Zarządzania i Finansów we Wrocławiu i Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Wałbrzychu. Przetłumaczył wiele książek naukowych i biznesowych, a także tysiące umów i aktów prawnych. Był między innymi współautorem angielskiego przekładu zwycięskiej aplikacji Wrocławia w konkursie o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016. To jego głos słyszą od 25 lat wszyscy zwiedzający Panoramę Racławicką we Wrocławiu, kiedy wybierają słuchawki z tłumaczeniem na język angielski. 

docent dr Maria Gottwald
(1924-2015)

Życiorys Marii Gottwald – „Lili” dla starszych, „pani  docent” dla młodszych – należy do poprzedniej epoki. Urodziła się na Podolu, na wschodniej rubieży II Rzeczypospolitej, w rodzinie oficera Korpusu Ochrony Pogranicza i żołnierza Pierwszej Brygady Legionów. W 1940 r. kończy trzecią klasę gimnazjum i zostaje „ewakuowana”  do okręgu kaustanajskiego Kazachskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.   W 1941 r. opuszcza  Kazachstan wraz z armią Andersa. W Isfahanie, irańskim „mieście polskich dzieci”, kończy liceum humanistyczne. Studiuje filozofię w School of Arts Uniwersytetu Amerykańskiego w Bejrucie. W 1947 r. zostaje przyjęta na III rok studiów filologii angielskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Tutaj pisze drugą pracę dyplomową – na seminarium szekspirologicznym prof. Juliusza Krzyżanowskiego (założyciela wrocławskiej Katedry Anglistyki) – i kończy studia z opinią najlepszej studentki roku. Praca ta, poświęcona krytyce szekspirowskiej, wyróżnia się znakomitą literacką angielszczyzną. Stąd zapewne propozycja zatrudnienia się w charakterze lektora języka angielskiego. Wkrótce „wrogie ideologicznie” studia anglistyczne znikają ze sceny uniwersyteckiej. Pozostają jednak lektorzy. W 1957 r. Maria Gottwald otrzymuje roczne stypendium na studia w Wielkiej Brytanii. Stypendium to  przeznacza na staż pod kierunkiem prof. Allardyce Nicolla w The Shakespeare Institute w Stratfordzie. Pisze tu  trzecią już pracę magisterską, poświęconą tym razem twórczości Bena Jonsona, i otrzymuje dyplom Uniwersytetu w Birmingham. Odtąd jej polem badawczym pozostanie  na długie lata dramat XVI i XVII wieku. Dopiero pod koniec kariery naukowej zajmie się także prozą przełomu XIX i XX wieku, twórczością Johna Galsworthy’ego oraz Katherine Mansfield. Rozprawę doktorską Satirical Elements in Ben Jonson’s Comedy, pisaną pod kierunkiem prof. Margaret Schlauch, wydaje w 1969 r. we Wrocławskim Towarzystwie Naukowym.. W roku akademickim 1970/1971 wrocławska anglistyka wznawia  działalność i  Maria Gottwald otrzymuje nominację na stanowisko docenta. Jako jedyny samodzielny pracownik naukowy przyjmuje na siebie gros obowiązków związanych z kształceniem dyplomantów.

Oprócz licznych magistrantów, docent Gottwald wypromowała szereg doktorów. Przez długie lata literaturoznawcy przechodzili przez jej seminarium. W czasach, gdy wszystkiego brakowało, książek nie wyłączając, była też autorką skryptów i pomocy naukowych, w tym An Introduction to Literary Studies: A Selection of Critical Texts. Znakomita anglistka o nieprzeciętnej erudycji, dr Gottwald odznaczała się wysoką kulturą osobistą, niesłychanym taktem oraz niezwykłą skromnością. Powściągliwa w wyrażaniu uczuć, do końca interesowała się losami Instytutu. Odeszła cicho w wieku 90 lat.

docent dr hab. Henryk Kałuża
(1924-1989)

Urodził się w Grodnie w 1924 r. i tam w roku 1944 rozpoczął studia na specjalizacji angielskiej w sowieckim Instytucie Pedagogicznym. W 1945 r. przybył do Wrocławia i tu kontynuował studia anglistyczne. Był jednym z pierwszych absolwentów powojennej Katedry Anglistyki Uniwersytetu Wrocławskiego. Rozpoczął studia w roku akademickim 1945/1946, a tytuł magistra otrzymał w 1949 r. Po uzyskaniu dyplomu z filologii angielskiej zdobył dyplom ukończenia Wyższej Szkoły Handlowej. Doktorat uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim w 1966 r. pod kierunkiem prof. Margaret Schlauch. Początkowo pracował jako lektor na Politechnice Wrocławskiej, a w roku akademickim 1967/1968 objął stanowisko adiunkta w Katedrze Filologii Angielskiej. Dwa lata później dr Kałuża wyjechał na 10-miesięczne stypendium Departamentu Stanu do Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles. W 1971 r. otrzymał stopień doktora habilitowanego za rozprawę pod tytułem Tense Forms of the Indicative Mood in Contemporary English opublikowaną w pierwszym zeszycie serii Anglica Wratislaviensia. W roku akademickim 1972/1973 kierował Katedrą Filologii Angielskiej, a po utworzeniu Instytutu Filologii Angielskiej został kierownikiem Zakładu Językoznawstwa Stosowanego. Jego książki o użyciu przedimków angielskich wydał najpierw Uniwersytet Warszawski, a później PWN w Warszawie i Julius Groos Verlag w Heidelbergu. Zmarł nagle w listopadzie 1989 r. w wieku 65 lat.

dr Justyna Kociatkiewicz
(1970-2019)

Uzyskała doktorat na Uniwersytecie Wrocławskim w 2001 r. Na jego podstawie powstała monografia Towards the Antibildungsroman: Saul Bellow and the Problem of the Genre (2008). Dr Kociatkiewicz była współredaktorem tomów naukowych pt. Traveling Subjects: American Journeys in Space and Time (2004) oraz Eating America: Crisis, Sustenance, Sustainability (2014). Jej zainteresowania badawcze koncentrowały się wokół problematyki gatunkowej i kwestii narratologicznych – szczególnie strategii narracji konspiracyjnej – we współczesnej powieści amerykańskiej. Publikacje dr Kociatkiewicz obejmowały również problematykę formacji charakteru w literaturze i kulturze amerykańskiej, problemy płci kulturowej w dziewiętnastowiecznej powieści europejskiej, zagadnienia współczesnej powieści historycznej, teorie narracji filmowej i problematykę adaptacji filmowych. Dr Kociatkiewicz prowadziła kursy z zakresu literatury amerykańskiej, teorii literatury i teorii narracji filmowej. Zorganizowała szereg konferencji i warsztatów naukowych. Była stypendystką programów Tempus (Strathclyde University, Glasgow) i Fundacji Fulbrighta (Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley) oraz wieloletnim aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Studiów Amerykanistycznych. W latach 2005-2013 pełniła w Instytucie Filologii Angielskiej funkcję zastępcy dyrektora ds. dydaktycznych.

Dr Kociatkiewicz była postrzegana jako osoba niezwykle błyskotliwa, energiczna, serdeczna oraz obdarzona nietuzinkowym poczuciem humoru. Była wybitnym dydaktykiem. Zmarła 27 marca 2019 r. po kilku latach zmagań z nieuleczalną chorobą. 

Lech Kurowski
(1957-2016)

Urodził się we Wrocławiu, z którym był bardzo związany. Tu ukończył szkołę podstawową i liceum, tutaj także podjął studia – informatykę na Politechnice Wrocławskiej. W tym okresie zaczęła się jego wieloletnia fascynacja brydżem, przez którą zabrakło mu czasu na ukończenie studiów. W rezultacie zmuszony został do odbycia służby wojskowej, po której – na skutek trudnej sytuacji rodzinnej – nie udało mu się powrócić na Politechnikę.

Pan Kurowski rozpoczął współpracę z Uniwersytetem Wrocławskim w 1994 r. na stanowisku referenta (a następnie starszego referenta) w Instytucie Filologii Angielskiej. W nowej pracy odnalazł się od samego początku. Nawiązał bardzo serdeczne relacje z innymi pracownikami – nie tylko w Instytucie, ale także na całym Wydziale Filologicznym. Miał on dużo sympatii dla Instytutu jako wspólnoty życzliwych mu osób, jak również do samego miejsca, w którym przebywał często długo po godzinach pracy. Światła dobiegającego późnym popołudniem z jego gabinetu na parterze – jak również jego serdeczności i rzetelności – bardzo pracownikom Instytutu brakuje.

dr Maria Miękisz (Makowska)
(1927-2016)

Była absolwentką anglistyki z pierwszego powojennego okresu. Otrzymała dyplom magistra w 1951 r., a w roku 1971 obroniła pracę doktorską pt. The Phonemes of English and Polish napisaną pod kierunkiem prof. Mariana Adamusa. W 1972 r. uzupełniła skład Katedry Filologii Angielskiej jako starszy wykładowca. Przebywała przez jeden semestr w University College w Londynie. Pracowała w Katedrze, a następnie w Instytucie, Filologii Angielskiej przez 20 lat. Opiekowała się Kołem Anglistów, które pod jej opieką ożywiło swoją działalność i przygotowało musical oparty na pierwszym canto poematu Don Juan Byrona. Prowadziła zajęcia z gramatyki historycznej, w tym seminaria magisterskie z językoznawstwa historycznego. Jest autorką książki pt. English and Polish phonemes and their variants: Contrastive phonology in exercises wydanej przez Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego w 1978 r. oraz współautorką publikacji Phonology and distribution of phonemes in present-day English and Polish wydanej przez WTN w 1975 r. W latach 1975-1981 pełniła funkcję wicedyrektora Instytutu Filologii Angielskiej. W 1992 r. odeszła na emeryturę. Zmarła 23 czerwca 2016 r.

Tadeusz Rybowski
(1932-2017)

Był pisarzem, tłumaczem i nauczycielem akademickim. Zdobył szerokie uznanie jako redaktor i tłumacz dwóch pionierskich antologii poezji anglojęzycznej – Wśród amerykańskich poetów (1972) oraz Wśród angielskich poetów (1974). Na język polski przetłumaczył także zbiory amerykańskich poetów Roberta Blya i Kennetha Rexrotha. W 2010 ukazała się jego powieść Długi dzień, która opowiada o jednym dniu z życia mieszkańców zapomnianej poniemieckiej willi we Wrocławiu. Summą twórczości poetyckiej Rybowskiego był zbiór Cold comfort (2007) wydany pierwotnie w języku angielskim, a osiem lat później opublikowany w języku polskim jako Chłodny spokój.

            Tadeusz Rybowski urodził się w Warszawie, gdzie w wieku siedmiu lat zastała go wojna. Przeżył powstanie warszawskie, o czym barwnie opowiedział w wywiadzie dla Archiwum historii mówionej. Studiował anglistykę na Uniwersytecie Warszawskim oraz na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie został zatrudniony na stanowisku wykładowcy. W latach 1971-1997 pracował w Instytucie Filologii Angielskiej, gdzie prowadził głównie zajęcia z pisania akademickiego. Dał się poznać jako bardzo skrupulatny i sumienny nauczyciel.

dr Andrzej Skrzypiec 
(1958-2011)  

Specjalista w zakresie etnolingwistyki języków celtyckich. W latach 1999-2008 pracownik Instytutu Filologii Angielskiej, wcześniej pracownik Katedry Językoznawstwa Ogólnego na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1996-1999 prodziekan Wydziału Filologicznego. 

Dr Skrzypiec był bardzo lubianym i barwnym wykładowcą, obdarzonym dużym poczuciem humoru. Prowadził kursy m.in. z historii języka angielskiego, kultury krajów anglojęzycznych i gramatyki praktycznej. Wypromował wielu magistrów, m.in. obecnego dyrektora Instytutu prof. Marka Kuźniaka. 

Projekt "Zintegrowany Program Rozwoju Uniwersytetu Wrocławskiego 2018-2022" współfinansowany ze środków Unii Europejskiej z Europejskiego Funduszu Społecznego

NEWSLETTER
Polityka cookies i prywatności

Strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celu niezbędnym do prawidłowego działania serwisu, dostosowania strony do indywidualnych preferencji użytkownika oraz statystyk. Wyłączenie zapisywania plików cookies jest możliwe w ustawieniach każdej przeglądarki internetowej, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie informacji w plikach cookies należy opuścić stronę.

Przechodzę do polityki prywatności
Return